مصرف ۴۳ درصد غلات جهان در بخش غیر انسانی

در حالی که خطر قحطی در بسیاری از کشورها وجود دارد و گندم اوکراین همچنان در کانون توجه قرار دارد، اما آنچه که از گندم و غلات تولید شده در خارج از اوکراین مورد استفاده قرار می‌گیرد بیشتر مورد استفاده حیوانات و اتومبیل‌ها می‌شود.

اخیراً مقاله‌ای در روزنامه سوئیسی “Le Temps” منتشر شده است که درباره تأثیر جنگ روسیه و اوکراین بر صادرات غلات به کشورهای جهان صحبت شده است.

اوکراین و روسیه حدود یک سوم گندم معامله شده در بازارهای جهانی و حدود یک چهارم جو جهان را تولید می‌کنند و صادرات این دو کشور – که شامل روغن آفتابگردان و ذرت برای تغذیه دام نیز می‌شود – حدود ۱۲ درصد از کل صادرات جهان را تشکیل می‌دهند.

در حالی که ۴۷ میلیون نفر جدید در سراسر جهان از آغاز جنگ در معرض “گرسنگی شدید” قرار گرفته اند اما بررسی‌های آماری نشان می‌دهد در حال حاضر غلات کافی برای تغذیه همه بشریت وجود دارد ولی اما مشکل در نحوه توزیع آن است، زیرا ۴۳ درصد از غلات به دام می‌رسد یا به عنوان سوخت زیستی سوزانده می‌شود.

ذرت که گسترده‌ترین غلات در جهان است اغلب به عنوان سوخت زیستی سوزانده می‌شود. برای مثال در سال ۲۰۱۹ حدود ۲۱۴ میلیون تن ذرت به سوخت تبدیل شد یا ۱۹ درصد ذرت جهانی، در حالی که اکثر ذرت جهان را به خود اختصاص داد. تولید (۵۹ درصد) برای خوراک دام است.

به گفته سازمان ملل این بحران در زمانی رخ می‌دهد که بلایای آب و هوایی، درگیری‌ها و استرس‌های اقتصادی ناشی از همه‌گیری کرونا، گرسنگی را در بسیاری از کشورها، به‌ویژه در آفریقا و خاورمیانه تشدید می‌کند و جنگ ممکن است تعداد افرادی را که امسال با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند، افزایش دهد.

به گزارش مهر، در پایان ماه مارس گذشته، اتحادیه حمل و نقل و محیط زیست اروپا (T&E) تأثیر صنعت سوخت زیستی بر امنیت غذایی را در گزارش خود با عنوان “غذا نه سوخت” محکوم کرد و در آن فاش کرد که معادل ۱۵ میلیون قرص نان سوزانده شده است.

در چین، دولت از آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین هشدار داده است که به دلیل کمبود ذرت، «به شدت پردازش ذرت به بیواتانول را کنترل خواهد کرد».

با افزایش قیمت سوخت، آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد تقاضای سوخت زیستی در سال جاری نسبت به سال ۲۰۲۱ پنج درصد افزایش یابد.

سوخت زیستی، به طور کلی، انرژی حاصل از یک گیاه یا حیوان است. بر خلاف سایر منابع طبیعی مانند نفت، زغال سنگ و انواع سوخت‌های فسیلی و سوخت‌های هسته‌ای، یکی از مهم‌ترین منابع انرژی‌های تجدید پذیر است.

برخی از مناطق جهان شروع به رشد انواع خاصی از گیاهان، به ویژه برای استفاده در زمینه سوخت‌های زیستی، از جمله ذرت و سویا در ایالات متحده، و همچنین شلغم در اروپا، نیشکر در برزیل، و روغن نخل در جنوب شرقی آسیا کردند.