نقش رمزارز در اقتصاد ایران

نویسنده بهروز محبی نجم‌آبادی  – عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس | کشورهایی که با محدودیت‌های اقتصادی مواجهند، برای حفظ ارتباطات مالی و انجام مبادلات بین‌المللی می‌توانند از فناوری رمزارز بهره ببرند. رمز‌ارز  با ایجاد سیستم‌های مالی غیرمتمرکز، امکان انجام تراکنش‌ها را بدون نیاز به واسطه‌های بین‌المللی فراهم می‌کنند. این ویژگی به‌خصوص برای کشوری مانند ایران که تحت تحریم‌های شدید قرار دارد، می‌تواند بسیار حیاتی باشد. استفاده از رمزارز ، امکان دور‌زدن سیستم‌های بانکی بین‌المللی را فراهم می‌آورد و می‌تواند به تسهیل مبادلات تجاری با سایر کشورها کمک کند. یکی از نکات کلیدی که در این بخش مطرح شده، ایجاد «رمزارزهای ملی» است. این رمزارزها می‌توانند با پشتوانه و طراحی داخلی به‌عنوان جایگزین ارزها عمل کنند و در کاهش وابستگی کشور به ارزهای جهانی (دلار و…) تاثیرگذار باشند.

ایجاد رمزارزهای بومی، علاوه بر این‌که می‌تواند در مبادلات بین‌المللی مفید باشد، در بهبود وضعیت اقتصادی داخلی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. از آنجا که فناوری و نخبگان داخلی می‌توانند رمزارزهای بومی را طراحی کنند، این اقدام به تقویت توانمندی‌های داخلی و استقلال مالی کشور کمک می‌کند. در واقع، رمز‌ارز  می‌تواند به‌عنوان یک ابزار مالی نوآورانه، راهکاری مؤثر برای کاهش فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها و محدودیت‌ها باشد. علاوه بر این، استفاده از رمز‌ارز می‌تواند کشور را در مواجهه با چالش‌های جهانی و اقتصادی پیش‌رو، به یک موقعیت قوی‌تر و مستقل‌تر برساند. این روند می‌تواند در راستای توسعه اقتصادی و تقویت روابط بین‌المللی کشور به‌کار گرفته شود. بنابراین، با گسترش استفاده از رمزارز و ایجاد ارزهای دیجیتال بومی، ایران می‌تواند به سمت یک نظام مالی مستقل‌تر حرکت کند که از قدرت‌های اقتصادی جهانی کمترین تاثیرپذیری را داشته باشد.